De meeste cliënten die in mijn praktijk komen zijn intelligent, kunnen goed analyseren, hebben werk en een gezin. Maar missen balans tussen privé en werk en tussen hoofd en lichaam. Zij willen meer voelen in plaats van met name in hun hoofd bezig zijn. Want daardoor slapen ze slecht, piekeren ze veel, hebben last van paniekaanvallen of angst, ze vergelijken zich met de ander, twijfelen vaak welke keuzes te maken, voelen zich onzeker, voelen zich somber, dreigen burn-out te raken etc.
Door de sessies in mijn praktijk komt er vaak meer balans. Niet door heel hard je best te doen, maar juist door te accepteren hoe het nu is. Minder strijd, meer in het hier en nu ervaren. Accepteren betekent niet achterover leunen, accepteren is een actieve houding aannemen en bewust zijn van wat er waar te nemen is. Lichamelijk (zoals bijvoorbeeld warmte, pijn, spanning, ontspanning), emoties (blij, boos bedroefd, bang), gedachten (ik ben niet oké, het lukt mij ook nooit) en gedrag (je trekt je terug, je wordt luidruchtig). Daar niet tegen vechten, maar zien en ervaren dat het gebeurt en er contact mee maken, het voelen/ervaren. Heel concreet ergens in je lichaam. En zo ga je steeds meer in je lichaam 'wonen'. En ben je steeds meer bewust van je eigen reacties, zodat je ook een bewust antwoord kunt geven in plaats vanuit de automatische piloot.
Wat ik regelmatig zie is dat een cliënt tijdens een sessie 'weg wil'. Letterlijk in het lichaam voelt, ik wil naar buiten lopen. Of gedachten krijgt 'ik wil hier niet zijn'. Of 'dit wil ik niet voelen'. Als je hier bewust van bent, kun je de keuze maken om dit te ervaren zonder iets te doen, dus zonder weg te lopen of erover heen te praten. Dat resulteert meestal in iets verrassends zoals: 'ik voel me heel tevreden', 'mijn hoofd is rustig', het voelen van verdriet en erna ontspanning. Je voelt je dan krachtig en helder. Soms lopen cliënten na afloop huppelend weg en een andere keer staan ze buiten de poort en ervaren een diep verdriet, waar ze eindelijk aan toe kunnen geven. Zij kunnen op dat moment hun verdriet verwelkomen zoals in het gedicht van Rumi 'De herberg’. Laatst zei een cliënt: ' Het voelt nu niet als de lege variant van verdriet maar met meer liefde erin.’
In de 25 jaar dat ik mensen begeleid, heb ik veel geleerd over het leven, mezelf en de ander. Ik heb ook geleerd te werken vanuit veel verschillende methodes. Ik heb op veel verschillende manieren leren waarnemen. En zet in wat op dat moment passend is. Begonnen als fysiotherapeut heb ik verder kunnen bouwen en nog steeds is het lichaam vaak de mooiste ingang om de kern te raken.
Agenda: 10 maart stiltedag, 30 maart start 8 weekse Mindfulness training
Door de sessies in mijn praktijk komt er vaak meer balans. Niet door heel hard je best te doen, maar juist door te accepteren hoe het nu is. Minder strijd, meer in het hier en nu ervaren. Accepteren betekent niet achterover leunen, accepteren is een actieve houding aannemen en bewust zijn van wat er waar te nemen is. Lichamelijk (zoals bijvoorbeeld warmte, pijn, spanning, ontspanning), emoties (blij, boos bedroefd, bang), gedachten (ik ben niet oké, het lukt mij ook nooit) en gedrag (je trekt je terug, je wordt luidruchtig). Daar niet tegen vechten, maar zien en ervaren dat het gebeurt en er contact mee maken, het voelen/ervaren. Heel concreet ergens in je lichaam. En zo ga je steeds meer in je lichaam 'wonen'. En ben je steeds meer bewust van je eigen reacties, zodat je ook een bewust antwoord kunt geven in plaats vanuit de automatische piloot.
Wat ik regelmatig zie is dat een cliënt tijdens een sessie 'weg wil'. Letterlijk in het lichaam voelt, ik wil naar buiten lopen. Of gedachten krijgt 'ik wil hier niet zijn'. Of 'dit wil ik niet voelen'. Als je hier bewust van bent, kun je de keuze maken om dit te ervaren zonder iets te doen, dus zonder weg te lopen of erover heen te praten. Dat resulteert meestal in iets verrassends zoals: 'ik voel me heel tevreden', 'mijn hoofd is rustig', het voelen van verdriet en erna ontspanning. Je voelt je dan krachtig en helder. Soms lopen cliënten na afloop huppelend weg en een andere keer staan ze buiten de poort en ervaren een diep verdriet, waar ze eindelijk aan toe kunnen geven. Zij kunnen op dat moment hun verdriet verwelkomen zoals in het gedicht van Rumi 'De herberg’. Laatst zei een cliënt: ' Het voelt nu niet als de lege variant van verdriet maar met meer liefde erin.’
In de 25 jaar dat ik mensen begeleid, heb ik veel geleerd over het leven, mezelf en de ander. Ik heb ook geleerd te werken vanuit veel verschillende methodes. Ik heb op veel verschillende manieren leren waarnemen. En zet in wat op dat moment passend is. Begonnen als fysiotherapeut heb ik verder kunnen bouwen en nog steeds is het lichaam vaak de mooiste ingang om de kern te raken.
Agenda: 10 maart stiltedag, 30 maart start 8 weekse Mindfulness training
RSS-feed
